دادگاه عشـــــــق در دادگاه عشـــــــق قســـــمم

قلـــــــبم بود، وكيلــــــــم دلـــــم بود و حضار جمعي

از عاشـــــــــقان و دلـــــســـــوختگان قاضــــــــــي

نامم را بلند خواند و گناهم را دوســـــــــت داشـــتن تو

اعــــــلام كرد پــــــس محكــــــوم شدم به تنهايـــــي

و مرگ كــــــنار چوبــــــه ي دار از من خواســـتندتا

آخرين خواســـــــته ام را بگويم و من گــــــــفتم به تو

بگويند: دوســـــتت دارم

قاصدک از تو خبر آوردند! که تو فقط پیک بهارم

بودی دلت خسته ز دیدار من است!؟ همه سرمای

زمستان دیدم قاصدک،پر پرواز تو را باد بچید! که

پیام دل ما را به آن کوچه رساندی دیشب!؟ تا به کی

گوش به فرمان نسیم سحری؟ گر نداری دل عاشق

لااقل آزاده باش! گفته بودی دلخوشی خوشتر

زدل‌باختگیست!! دل مباز گر دل ببازی خوشی دل

را ز یادت میبرد؟!! گفته بودم : آرزویم را به توای

نارفیق! راز دل را بر دل بیگانگان پنهان بدار ، من

نگفتم؟؟ داد از این بیداد تو!! چون دو هفته سال بهر

انتظاریک خبر آسان نبود قاصدک همخانه‌ای اینجا

نبودقاصدک میخانه‌ها جای دل تنها نبود جام می را

من به خون دل همی پر کرده‌ام آشیان دل به پابوس

پیام آور نشست بس که شـــــلاقش زده آن نارفیـــــق

پایـــــش شــکســت قاصـــدک این رســــم دلداری

نـــبود قاصـــدک این رســـم دلـــــداری نبــــود

دوش رفتــــم کـــه ســـر کــــوچه ببنـــدم تـــاج گـــل

گــــر تو آئی خـــســــتگی را ســــرکـــنی بر بـــام

گــــل لنـــگ لنـــگان آمـــدم بهـــر پیامـــت

قاصـــــدک ســـر آن کـــوچه دگــــر بلبل بیــــچاره

نبود!! در ســــکوت دل خود زیر مهتـــاببلبلک

آنـــجا نـــبود به قفـــس خندیــــدم که درش بـــاز و

پیامــــی بر جــــاست خط این نامـــه به امضــــای

تو بــــود!! که دلــــت خســـته شـــده از دل مـــا

قاصـــــدک هر جـا کـــه هســـتی خوش نشین باش و

بدان ســـــاده دل دل را به زلـــف یار میبــــــازد چه

خـــوش

دلــــــــم مــی خواهـــــــــد نامـــت را صدا کنم !

یک طور دیگر! جوری که هیچ کـــــــس صدایت

نکــــرده باشــــــــد ! یـــک طور که هیچ کس را

صدا نکــــرده باشــــــم ! دلم می خواهد نامــــت را

صدا کنم ! یک طور که دلــــــــت قرص شـــــــود

که من هســـــتم

ماو ليلي همسفربوديم اندرراه عشق ... اوبه

                             منزلهارسيد و ما هنوزآوارهايم!

زیبا ترین اتفاق صبح اون موقع س که ، چشم باز کنی ، بین تاریکی و روشنایی ،حضور یارت رو حس کنی ، آهسته دستش رو لمس کنی ،


 نفس بکشی !

آدمــها کنــارت هستند.
تا کـــی؟
تا وقتـــی که به تو احتــیاج دارند.
از پیشــت میروند یک روز...‍
کدام روز؟
وقتی کســی جایت آمد....
دوستــت دارند.
تا چه موقع؟
تا موقعی که کسی دیگر را برای دوســت داشـتن پیــدا کنـند...
میگویــند عاشــقت هســتند برای همیشه.
نه...
فقط تا وقتی که نوبت بــــــازی با تو تمام بشود.
و این است بازی باهــم بودن......